(1861-1944) był wybitnym polskim poetą, prozaikiem, publicystą oraz tłumaczem. Urodził się 25 listopada 1861 roku w Łowiczu. Jego działalność literacka, rozległa twórczość i zaangażowanie społeczne wpłynęły na polską kulturę i literaturę, czyniąc go jednym z istotnych twórców tamtych czasów.
Przesmycki zyskał uznanie jako autor wielu utworów poetyckich. Jego poezja, nasycona liryzmem, cechowała się głębią emocji i refleksji nad kondycją ludzką. Tworzył zarówno wiersze o tematyce miłosnej, jak i refleksyjne, poruszające sprawy społeczne i polityczne. Jego talent poetycki znalazł uznanie wśród współczesnych i czytelników, zapewniając mu szacunek w kręgach literackich.
Nie tylko poezja była obszarem zainteresowań Przesmyckiego. Jako prozaik był autorem opowiadań, powieści oraz eseistycznych dzieł, w których analizował rzeczywistość społeczną i ludzką naturę. Jego prace literackie wzbogacały polską literaturę o różnorodne gatunki i tematy.
Zenon Przesmycki był również aktywnym publicystą. Angażował się w debaty społeczne, kulturowe i polityczne swojej epoki, wydając liczne artykuły i felietony. Jego teksty poruszały ważne tematy związane z życiem społecznym i kulturowym, stając się głosem dyskusji tamtych czasów.
Jako tłumacz przekładał na język polski dzieła literackie z różnych języków obcych, poszerzając w ten sposób wiedzę czytelników o literaturę światową. Był także jednym z pionierów esperanto w Polsce, czynnie propagując ten język międzynarodowy.
Po przejściu na emeryturę Przesmycki poświęcił się głównie pracy literackiej. Zmarł 15 maja 1944 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki i intelektualny. Jego wkład w polską literaturę i kulturę pozostaje niezaprzeczalny, a twórczość wciąż inspiruje kolejne pokolenia czytelników i badaczy. Zenon Przesmycki, poprzez swoje dzieła i zaangażowanie społeczne, zapisał się jako wybitna postać w historii polskiej literatury.