Ewa Szelburg-Zarembina to postać, która swoim piórem wdarła się w historię polskiej literatury XX wieku jako ceniona pisarka, poetka i dramatopisarka. Urodziła się 21 kwietnia 1899 roku w Warszawie i swoje pierwsze kroki w literaturze stawiała już w młodym wieku.
Jej twórczość była różnorodna i barwna, obejmująca zarówno powieści, jak i poezję oraz sztuki teatralne. Szelburg-Zarembina poruszała w swoich utworach szeroki wachlarz tematyczny, od codziennych spraw życia, poprzez miłość i relacje międzyludzkie, po problemy społeczne.
Jako pisarka, znana była z błyskotliwego stylu, wnikliwości spojrzenia na ludzkie sprawy oraz umiejętności poruszania serc czytelników. Jej twórczość, pełna emocji i refleksji nad kondycją ludzką, zdobyła sobie uznanie wśród czytelników i krytyków.
Nie tylko praca pisarska definiowała postać Ewy Szelburg-Zarembiny. Była również aktywną działaczką społeczną i emancypacyjną. Angażowała się w walkę o prawa kobiet i równość płci, co odzwierciedlało się także w jej literackim dorobku. Jej postawa była wyrazem niezależności i determinacji w dążeniu do zmian społecznych.
Szelburg-Zarembina była także redaktorką czasopism, współpracowała z prasą literacką i angażowała się w promowanie młodych talentów literackich. Jej zaangażowanie w kulturę i literaturę polską zostało docenione przez środowisko literackie.
Zmarła 29 kwietnia 1986 roku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo literackie i społeczne. Jej twórczość wciąż jest studiowana i ceniona za głębię przekazu oraz spojrzenie na współczesność. Ewa Szelburg-Zarembina, poprzez swoją pracę literacką i zaangażowanie społeczne, stała się ważną postacią w historii polskiej literatury oraz walki o prawa kobiet, pozostając inspiracją dla kolejnych pokoleń pisarzy i aktywistów społecznych.